رنگ عسل طبیعی به منابع شهد و عسلک آن، خاک، رطوبت و فصلی که گیاهان تامین کننده ی منابع در آن رشد کرده اند و نحوه ی فرآوری و ذخیره سازی آن بستگی دارد. برای مثال، گیاهانی که در خاک رس پرورش یافته اند، در مقایسه با آن هایی که در خاک شنی پرورش یافته اند، عسلی تیره تر به بار می آورند. عسل های پاییزه ی گرمسیری و عسلکی اغلب تیره اند. حرارت دادن عسل هم، باعث تیره تر شدن آن می شود.
عوامل تاثیر گذار بر رنگ عسل
عسلی که در بالاتر از صفر درجه سانتیگراد ذخیره می شود به آرامی تیره تر می شود و عسلی که در شان هایی که قبلا از آن ها استفاده شده است، نگهداری می شود با جذب رنگدانه های گیاهی بره موم موجود روی قاب چوبی شان، تیره می شود. عسل های تیره اغلب طعم و مزه ای قوی تر دارند، چون معمولا مالتورز، مواد معدنی، اسیدها و فلاونوئیدهای آنتی اکسیدان بیشتری در خود دارند. آن ها همچنین معمولا گلوکز و فروکتوز کمتری دارند، بنابراین شیرینی شان نسبتا کمتر است. البته رنگ عسل به عوامل دیگری نیز از جمله مواد جامد، کلوئیدها و سایر ترکیبات عسل نیز بستگی دارد.
در هر کشور با منطقه رنگ متفاوتی از عسل ترجیح داده می شود. لذا تولیدکنندگان ترجیح می دهند عسل را در رنگ های مختلف و تا حد ممکن با توجه به نوع گیاه مبدا آن را به بازار عرضه کنند.
عسل های بهاره معمولا رنگ پریده هستند. عسل های با رنگ روشن معمولا گلوکز نسبتا بیشتری دارند، بنابراین سریع تر متبلور (سفت و غلیظ) می شوند. این گونه عسل ها طعمی ملایم دارند.
